ANNABEL LAMB
GOEDE MOEDER EN RASARTIESTE
"Ik streef er zoals alle artiesten naar om ieder jaar een elpee af te leveren", zegt Annabel Lamb.
"Maar mijn vorige kwam om zakelijke redenen bij jullie nooit op de markt. Ik ben blij dat die moeilijke periode achter de rug is. Mijn muziek moet overal te horen zijn".

BRUSSEL - "Justice", de vijfde elpee van Annabel Lamb, is opgedragen aan haar acht maanden oude zoontje Henry. "Maar mijn zwangerschap en bevalling zijn niet de enige redenen waarom ik de voorbije drie jaar weinig van me liet horen", zegt de Engelse zangeres. "Ik streef er zoals alle artiesten naar om ieder jaar een elpee af te leveren, maar mijn vorige kwam om zakelijke redenen bij jullie nooit op de markt. Ik ben blij dat die moeilijke periode achter de rug is. Mijn muziek moet overal te horen zijn."

Annabel Lamb behoort tot de kategorie van artiesten voor wie een plaat opnemen een sort van terapie is. In haar liedjes formuleert ze haar diepste gevoelens "Van de druk waarover andere artiesten het altijd hebben als ze een plaat opnemen, heb ik geen last", vertelt ze."Ik wacht gewoon tot de inspiratie komt. Soms gebeurt dat in de vorm van een aantrekkelijke songstitel, soms is het gewoon een muzikaal basisidee. Maar ik ga wel altijd uit van levensechte ervaringen. Ik komponeer veel meer liedjes dan er op mijn platen staan. Ik bewaar ze allemaal, want vroeg of laat komen ze van pas."

Net als de vorige elpees van Annabel Lamb is "Justice" een heel persoonlijke plaat. "Ik probeer om met eenvoudige woorden de meest complexe onderwerpen aan te snijden", zegt de zangeres. "Meestal doe ik dat met eigen komposities, maar ik schaam me zeker niet om songs van anderen te vertolken. De enige voorwaarde is dat ik er mezelf in herken.

"Riders on the storm" van The Doors was daarvan een goed voorbeeld. Of "Under you" van Adrian Borland van The Sound, een nummer waarin Borland over godsdienst zingt zoals ik het altijd al wilde doen."

De rode draad in "Justice" is de geboorte van Annabel Lambs eerste kind. "Toch wilde ik geen baby-plaat maken", reageert ze. "Een mens vervalt zo snel in clichés. Maar ik ontken niet dat Henry nadrukkelijk aanwezig is op "Justice". Een week na zijn geboorte dook ik al weer de studio in. Ik zong bepaalde liedjes zelfs terwijl ik hem in mijn armen hield. Ik wil dat mijn zoon zo snel mogelijk went aan het muzikale leven van zijn ouders en van hun aktiviteiten gebruik maakt om zo veel mogelijk van de wereld te zien."

"Toen ik zwanger was, ging ik vaak naar optredens van District Six, de groep van mijn trompetspeler. Ik stel vast dat Henry opkijkt als ik een plaat van die groep op de draaitafel leg. Ondanks mijn drukke bezigheden als muzikante wil ik een goede moeder zijn. Dat ben ik ook, denk ik. Mijn zoon gaat overall met me mee. Terwijl ik werk, zorgt een gouvernante voor hem, maar ik tracht zo veel mogelijk aandacht aan hem te besteden."

SFEERLOOS

Met sterrendom wil Annabel Lamb zo weinig mogelijk te maken hebben. Samen met haar man, Wally Bril, die tevens haar producer is, woont ze in een huis uit de zestiende eeuw op het Engelse platteland. "Daar neem ik ook mijn platen op", zegt ze. "Wally en ik zagen elkaar vroeger nauwelijks. Doordat we thuis aan onze platen kunnen werken, is dat anders. Sinds kort komen er ook andere groepen in onze studio opnemen. De meeste opnamestudio's zijn kille, sfeerloze gelegenheden. Dat is bij ons anders."

Familiale warmte is voor Annabel Lamb en Wally Bril heel belangrijk. "Daardoor ben ik zelfs in mijn eigen land slechts matig bekend", zegt ze. "Maar ik ben gelukkig dat ik op die manier verder kan werken. Ik bepaal liever zelf het werktempo. Tussen de muziek door schrijf ik korte verhalen, die een Duitse uitgeverij binnenkort bundelt. Of ik ooit een internationale beroemdheid word, weet ik niet. Maar stiekem maak ik me de bedenking dat grootheden als Peter Gabriel en David Bowie ook jaren aan de weg timmerden voor ze de top bereikten."

(DVJ)
Foto's: Johan Jacobs

"Overal moet
mijn muziek klinken"
"Ik bepaal het tempo zelf"